Charenton de Chus Pato é un mecanismo de captura: flexibiliza as fronteiras entre o «real» (que non existe, e que si existe) e a ficción (que sempre existe) nunha dirección inversa ao habitual e a ficción tórnase realidade nos impactos do idioma. Charenton é tamén un fluído de fugas ou reflexión sobre fragmentos textuais e políticos do noso pasado e presente. Charenton inventa o que non coincide; concibe o poema como unha máquina lingüística de liberdade.
